Maikling Kuwento: Papag

ni Jimmuel Naval

Pa-pag!
Pa-pag!
Pa-pag kayo riyan!

Maghapon na siyang sumisigaw. Halos hindi napapagod bagama’t bumubukal ang pawis  sa buong katawan. Pilit pa ring inilalako ang tanging batis ng ikinabubuhay. Tinahak na niya ang maraming kalsada, mga di-kilalang abenida, at maging mga putol na kalyehon. Wala pa ring pumapara sa kaniya upang magtanong at kilatisin ang natatanging paninda.

“Tay, saan ka maglalako ngayon?” pahabol na tanong ng apat na taon na anak ni Sendo nang makitang inaayos niya ang papag na papasanin.

Iba’t ibang kulay, iba’t ibang tao

ni Judy Christa Nazareno

Iba’t iba ang kulay at lahi o “race” ng tao sa mundo. Mayroong puti, itim, dilaw, o kayumanggi. Yaong iba ay kulay pula pa nga. Bawat kulay ay pagkakakilanlan kung anong lahi nagmula ang isang tao. Halimbawa, sa kulay ng balat, taas, hugis ng mukha, tangos ng ilong, paglalakad, pananalita, o anumang aspeto ay madaling malaman kung ang isang tao ay Pilipino.

Sa ibang bahagi ng mundo, lalo na noong panahon ng kolonisasyon, matinding diskriminasyon ang naranasan ng iba’t ibang tao dahil sa pagkakaroon nila ng ibang kulay. Isang halimbawa nito ay ang apartheid era sa South Africa mula noong 1948 hanggang 1994. Sa loob ng halos 46 taon, nakaranas ang mga tao sa South Africa ng labis na pagmamalupit at paghihirap dahil lamang sa kulay ng kanilang balat.
Isa lamang ang karima-rimarim na naging karanasan ng mga taga-South Africa sa kamay ng mga kolonisador kumpara sa marami pang kaso ng diskriminasyon.

Alas Tres ng Hapon

ni Vida Valkyrie B. Subingsubing

“Three o’clock in the afternoon is the hour of great mercy. At this hour, our Lord Jesus Christ died on the cross, and redeemed the world. Let us now get our prayer leaflets ready, so we may pray altogether the 3 O’Clock Prayer. Let us pray.”

Nagsisimula pa lamang ang napakababa at napakalamig na voice-over na          sabihin ang panimulang ito ng 3 O’Clock Habit, ay nagkakandarapa na ako ng umalis sa harap ng telebisyon at magtago sa kwarto kung saan hindi ko siya maririnig. Sa araw-araw na pamumuhay naming dati na nanonood akong telebisyon sa hapon, ganito ang gawain ko basta’t lumabas na ang mapulang imahe ni Hesus. Mga anim o pitong taong gulang yata ako noon.

Kwentong Karanasang Kakaiba

ni Graziel Ann Ruth S. Latiza 

Simula pagkabata naging parte na ng buhay ko ang palaging pagpunta sa simbahan bilang nagtuturo si tatay ng bibliya. Napakarami ng katanungan ko noon na agad namang nabigyan ng mga kasagutan kung kaya hindi naging problema sa akin ang pagpili ng relihiyon. Lumipas ang maraming taon at ngayon nga ay kolehiyo na ako. Wala na si tatay na palagi kong takbuhan kapag nadarama ko na “monotonous” na ang buhay ko. Madalas na akong mainip gawa na din ng sa aking palagay ay wala namang pinagbabago ang mga nangyayari. Wala akong maikwento sa mga kaibigan ko na kakaiba sa aking buhay. Hanggang sa dumating ang araw na ito at napagdesisyonan kong dumalo sa Ika-anim na araw ng Misa De Galo bilang pagtupad sa proyekto sa klase. Siguro nga hindi basta nagkataon ang lahat kung hindi ay dinesenyo.

Nguya. Ngiti. Ngiwi.

ni Cathrine Lhean R. Revilloza

Sa tuwing makaririnig ako ng mga tunog ng mga sasakyang panghimpapawid ay hindi maiwasang sumagi sa aking alaala ang una at kaisa-kaisang beses na nakasakay ako sa eroplano. Nasa ika-anim na baitang ako noon at isa sa mga pinalad na maging kalahok sa National Schools Press Conference na noon isasagawa sa Surigao City. May kalayuan ang Marinduque, kung saan ako nagmula sa nasabing lugar kung kaya’t kinakailangang sumakay ng eroplano o di kaya barko. Napagpasiyahan ng deligasyon ng Marinduque na sa pagpunta sa Surigao ay sasakay kami ng eroplano at barko naman sa aming pagbalik. Sa tulong ng may mabubuting loob ay nakalikom kami ng aking mga magulang at guro ng kakailanganing pera sa nasabing timpalak.

Yosi

ni Mary Antonette M. Ramos

Kakaibang pakiramdam ang naibubunsod sa akin ng paglanghap ng usok. Maaaring ito’y usok mula sa mga sasakyan o sa mga ihawan subalit pinakaespesyal ang mula sa sigarilyo. Batid kong ilang libong pag- aaral na ang naisagawa upang patunayang masama sa ating kalusugan ang makalanghap ng usok. Hindi naman ito maiiwasan dito sa lungsod. Kahit saan ay may usok. Sa isang punto ay mabuti ito para sa akin. Natitiyak kong maraming malulungkot na araw ang napuno ng kaligayahan dahil may dumaan na usok sa dalawang butas ng aking ilong. Sumasang- ayon akong isa akong baliw. Ang kabaliwang ito ay may malalim na ugat.

Kasaysayan ng Aking Pag- iisa

ni Mary Antonette M. Ramos

Kinamumuhian ko ang ulan. Batid kong malaki ang naitutulong nito sa tuluyan pang pag- inog ng ating mundo at sa pagpapanatili ng balanse ng kalikasan. Alam ko ito subalit hindi ko pa rin maiwasang kasuklaman ang ulan. Ang bawat pagtulong nito sa sandaigdigan ay nakapagdudulot sa akin ng kakaibang hapdi sa puso. Sa tuwing makaririnig ako ng tikatik ng ulan ay nananariwa ang mapait na kahapong pinipilit kong takasan.